|
|
 |
|
 |
| |
พระคาถาชินบัญชร + พัฒนาชีวิตด้วยสุขที่ประณีต + อย่าลืมใส่ใจก่อนที่จะสายเกินไป + กินอาหารค้างคืนสารอาหารต่ำเสี่ยงท้องเสีย |
|
|
|
|
| |
|
|
 |
|
 |
 |
|
 |
| |
คำตอบที่ 3
|
|
| |
 |
พระคาถาชินบัญชร
รากศัพท์ของคำว่า " คาถา " มาจากภาษาบาลีว่า " กถา " แปลว่า " วาจาเป็นเครื่องกล่าว " ดังนั้น...คำพูดของคนเราทุกคำก็คือคาถาทั้งสิ้น แต่คาถาในความเข้าใจของทุกคนไม่ใช่ความหมายเช่นนั้น...
คาถาที่เรารู้จักคือถ้อยคำอันศักดิ์สิทธิ์ ที่สามารถแสดงผลอันวิเศษแก่ผู้ที่ยึดถือท่องบ่น ในบรรดาคาถาที่ท่านผู้รู้ผูกขึ้นมานั้น พระคาถาชินบัญชรของสมเด็จพุฒาจารย์โตหรือหลวงพ่อโต วัดระฆัง นับว่าแพร่หลายที่สุด... คาถาชินบัญชรนี้เพียบพร้อมไปด้วยอรรถ และฉันทลักษณ์ทั้งยังคงความเข้มขลังศักดิ์สิทธิ์เป็นที่ยิ่ง พระเครื่องสมเด็จวัดระฆังที่ลือลั่นสนั่นเมืองก็ปลุกเสกด้วยคาถานี้เอง... แต่ว่า...พระคาถาชินบัญชรนี้ก็ยังมีแปลกแตกต่างไปหลายฉบับ บางฉบับก็เพิ่มมาหนึ่งบทบางฉบับก็หดหายไปสองบรรทัดคาถาบางตัวก็ผิดเพี้ยนกันไป แต่นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร...
ความศักดิ์สิทธิ์ของคาถานั้นขึ้นอยู่กับสมาธิจิตของผู้ท่องบ่น ต่อให้คาถาผิดพลาดเพียงไรก็ตาม หากจิตเป็นสมาธิแนบแน่นมั่นคงเสียแล้วผลก็เป็นไปตามการอธิษฐานทุกประการ... หากท่านผู้อ่านตัดความตะขิดตะขวงใจในตัวคาถาเสีย ตั้งใจท่องบ่นอย่างจริงจังผลดีย่อมบังเกิดแก่ท่านอย่างไม่ต้องสงสัย และต้องอัศจรรย์ใจในคาถาอันวิจิตรไพเราะ ที่เป็นผลผลิตจากอัจฉริยภาพของเจ้าประคุณสมเด็จท่านเป็นแน่แท้... อาตมาได้พระคาถานี้จาก " หนังสือลานโพธิ์ " อ่านแล้วชอบใจตรงที่ว่าหากใครท่องบ่นด้วยความเลื่อมใสอย่างแท้จริง พระสมเด็จวัดระฆังที่หายากเป็นนักหนาจะเสด็จมาอยู่กับผู้ท่องบ่นเอง....
ด้วยความอยากได้พระสมเด็จวัดระฆังอาตมาจึงพยายามหัดท่องคาถา วันแรกก็ตะกุกตะกักไม่เป็นท่า เหนื่อยขึ้นมาเลยเอาคาถาหนุนหัวหลับไป เกิดฝันว่าท่องคาถาได้คล่องปรื๋อเลยล่ะ...! ตื่นขึ้นมาก็ท่องได้จริง ๆ....! นับว่าอัศจรรย์มาก เพราะความฝันกลายเป็นความจริงไปได้ อาตมาก็เลยท่องคาถาทุกวัน ท่องไปก็อธิษฐานไป ขอให้สมเด็จวัดระฆังเสด็จมาทีเถอะ...เจ้าประคุ้ณ...! เวลาผ่านไป...ผ่านไป ไม่เห็นมีวี่แววว่าสมเด็จวัดระฆังจะมาสักทีจนอาตมาท่องคาถาจนชิน วันไหนไม่ได้ท่องเหมือนขาดอะไรไป ความอยากได้พระหายไปจากใจกลายเป็นหน้าที่ประจำที่จะต้องท่องอย่างน้อยวันละ ๑ จบ...
ปีแล้ว...ปีเล่า...อาตมายังคงท่องคาถาโดยไม่เบื่อไม่หน่าย จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว ในปีที่ ๑๑ ของการท่องคาถาติดต่อกันนั่นเองสมเด็จวัดระฆังที่อยากได้เป็นนักหนาก็ได้มาสมใจนึก... ผู้มอบให้เป็นนักสะสมพระเครื่องตัวยง ทั้งบ้านมีแต่ของเก่าแทบไม่มีที่จะเก็บ เขาติดหนี้บุญคุณอาตมาไม่ทราบจะทดแทนอย่างไรเลยมอบพระเครื่องสุดรักสุดหวงของตนให้อาตมา ๑ องค์...
นี่แหละ...ท่านผู้อ่านทั้งหลายความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น ของทุกอย่างเขาดีจริงอยู่แล้ว ขอเพียงเราทำให้จริงเท่านั้นผลสำเร็จย่อมเกิดขึ้นกับเราอย่างแน่นอน...
๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๓
พระใบฎีกาเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
( คัดลอกจากบทความ อดีตที่ผ่านพ้น โดยพระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. )
....................................
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com
https://palungjit.org/threads/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%84%E0%B8%B2%E0%B8%96%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%B8%8A%E0%B8%A3.818717/
rockonyou
23 มี.ค. 68
เวลา 0:51:00 IP = 96.224.22.216
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
คำตอบที่ 29
|
|
| |
ขอบคุณมากๆ ครับพี่
อนุโมทนา สาธุครับผม
ชิตชัย
26 มี.ค. 68
เวลา 6:56:00 IP = 171.5.251.120
สมาชิกแบบพิเศษ
|
|
|
|
|
|
|
พิมพ์
แจ้งลบ
