ตังหวายตังใจ - อ๊อฟ สุรพล
โอ้ยมาเด้อมาฟังล่าอ้าย โอ้ยคนงามเอ้ย ลําตังหวายอ้ายสิได้หย่าว
ลําลาวน้อแม่นพื้นบ้าน บูฮานถ้ําแต่ปางปฐมได๋ อีหลีกะดึงคนฟังหนา โอ้ยคนงามเอย
หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก
โอ้น้อ พอแต่เหลียวน้อแม่นเห็นหน้า โอ้ยคนงามเอ้ย ขาวมานั้นยิ้มป่อยล่อยได๋
โอ้น้อ คันเป็นแหวนอ้ายหละอยากใส่ก้อย เป็นสร้อยอ้ายหละอยากใส่คอ
อีหลีได้คนงามนี่เอย โอ้ยคนงามเอย
คําเอ๋ย อยู่บ้านได๋ได้หละน้อน้องหล่า ตาหวานเอ๋ย สถานทองก่ําบ้านน้องอยู่
พ่อแม่สุขแลอยู่ล้วน สบายบ้างนั้นหละผู้ซุคน อะบ่หละคําแพงบ่
หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก
คํานาง ย้านแต่สาวน้องหละนั้นมาเว้า จานําชายอ้ายอยู่หน่ําๆ
บาดอ้ายอวยสาหละน้อนาดให้
บาดมอบใจให้อีนางไปแล้ว ตัวของน้องสิแล่นเมื่อบ้าน อะเหลือใจนางเด๋
หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก หยวก
คําแพง คันจบจบนั้นแม่นจั่งน้อง งามงามนั้นแม่นจั่งน้อง อ้ายอยากโจมเมื่อไว้บ้านเกิด
ทางหนองคายหละบ่อนหละบ้านอ้ายอยู่ เมื่อเป็นใภ้น้อแม่นแม่อ้าย สิพออยู่หละบ่หละนาง
อะขาวคีงบางเอย
คําเอ๋ย เว้ากันสาน้อหละจากันมั่น ตกลงกันนั้นให้มันค่อง ทั้งสองอ้ายหละน้อกับน้อง
มาปองหมั่นนั้นเข้าใส่กัน อะหลีคนงามเอย อะโก๋ย อะโก๋ย อะโก๋ย อะโก๋ย อะโก๋ย อะโก๋ย
โอ้ย โอ้ยน้อค่าเอ๋ย ตาหวานเอ๋ย คนงามนี้หนา
โอ้น้อ ตังหวายคํานั้นมาเถิงนี้ สิขออ่วยลาลงไว้ก่อน ขออวยพรนั้นหละให้พี่น้อง
ยืนมั่นหละนั่นหละผู้ซุคน ขอลาลงหนา ขอลาลงก่อน
Advertisment
