เดี่ยว – บอย ตรัย
มีเสียงหัวเราะ มีทั้งรอยยิ้มตั้งเเยะและของขวัญ มีฉันมีเธอมีเขาทุกโมงยาม
นั่งล้อมชีวิตให้เขาให้ขืนให้คึกให้โครมคราม แต่ฉันยังถามตัวเองทุกที
มันเหงามันหงอยบ้างไหมเมื่อใช้ชีวิตแค่ลำพัง มาฝังตัวเองอย่างนี้
ทั้งๆ ที่แสงที่สีและเสียงสะท้านด้วยดนตรี แต่ฉันเหมือนยืนเดียวดาย
* จะฝันจะฟุ้งจะฝอยจะรุกจะถอยก็คนเดียว จะเหลียวจะเล่นจะเรียนไม่มีใคร
จะเขียนจะคิดจะกวนจะเรจะรวนก็ทำไป ไม่มีคนไหนมาฉุดมาดึง
ถนนก็แสงทั้งนั้น ก็เสียงและสีอีกกี่สี ชีวิตบางที่จะขาดผึง
จะหันจะเหไปไหนไม่เห็นสักคนสักแห่งนึง ที่เขาเข้าใจเราพอ
** แต่มีอีกคนที่เป็นเพื่อนกัน ทุกทุกวัน ยังคอยเฝ้าตามฉันมา
เหงาเมื่อไหร่ ก็โผล่มาหา ทักทาย ไม่มีเว้น
ได้พูดได้คุยกับเขาเหมือนเดิม เหมือนมาเติมตัวตนที่เราเคยเป็น
เพื่อนคนนี้ ไม่มีใครเห็น เขาก็คือความเงียบงัน
( ซ้ำ * , **)
Advertisment
