เหนือกาลเวลา - แพร ธนารัตน์
ตั้งแต่วันนั้น แรกครั้งที่เราสบตา ขอบคุณฟ้า ที่พาพัดเธอมาเจอกันฉัน
กี่ร้อยพันปัญหา ผ่านมาเพราะมีกัน ปีและเดือนเคลื่อนวันผันไป
บนโลกที่โกลาหลเต็มไปด้วยผู้คน วกวนจนใจฉันสั่น
มีแค่เธอเท่านั้นยอดดวงใจของฉัน ซื่อตรงไม่เคยเสื่อมคลาย
แต่ว่ากาลเวลา นั้นไม่เคยลดละ พัดพาให้เราพรากจาก
หากแต่ห่างเพียงกาย แม้ว่าร่างสลาย ฉันยังมั่นคงเสมอ
* ฝากบอกคนบนฟ้า สัญญาว่าคงไม่นาน ฉันจะเดินทางไปหาเธอ
สุดเส้นทางชีวิต ล่ําลาแค่เพียงชั่วคราว หากรักแท้คงอยู่ ชั่วกาล ไม่นานคงได้พบกัน
บนโลกที่โกลาหลเต็มไปด้วยผู้คน วกวนจนใจฉันสั่น
หวาดฉันหวั่นและไหว สั่นไปทั้งหัวใจ ไร้เงาของเธอข้างกาย
จงรับรู้เอาไว้ จะไม่มีผู้ใด ทดแทนที่เธอได้เลย
แม้ร่างของฉันสลาย จะฝากความรักเอาไว้ ชั่วกาลปาวสาน
หมอนที่เคยนอนหนุน มุ้งที่เคยห่มกาย เก็บเอาทุกกลิ่นอายของเธอ
หนึ่งเรื่องขุ่นเคืองใจ โถ ใยเธอไปก่อนฉัน ได้แต่นับคืนวันเฝ้ารอ รอแค่เธอเท่านั้น
ไม่นานคงได้ พบกัน
Advertisment
