ถิ่มคือหมูคือหมา - ปรีชา ปัดภัย
ฝืนเฮ็ดหยังถ้าเจ้า อยากไปอีหลี อ้ายกะพอส่ํานี้ ล่ะ เว้าหยังกะเฮ็ดบ่ได้
มันบ่แปลกดอกหนา ที่เจ้าสิมีไผ เข้ามาแทนที่กัน เบิดความสําคัญ กะสมควรแล้ว
* เจ้าบ่ผิดที่มื้อหนึ่ง สิเซาฮักเห็นอ้ายนั้นเป็น แค่โตอีหยัง อีหยังกะส่าง
เบิ่งออกอยู่ ว่าฮักเฮา มันใกล้สิฮ้าง ใกล้สิฮ้าง จักมื้อหนึ่งกะคงสิจาง ไปคนละทางคือเก่า
** สิถิ่ม อ้ายคือหมูคือหมากะถิ่มโลด บ่โกรธเลย เจ้านั้นทนเพื่ออ้ายพอแล้ว
พ้อคนใหม่ที่ดีกว่า แล้วเลือกเขา อ้ายเข้าใจ แม่นไผกะเฮ็ด คือเจ้านั่นล่ะ
แห่นก้อนเกลือกินอยู่สุมื้อ จนสิเป็นซางเจ้าคงสิเบื่อ จั๋งอ่วยหนีไปกินพิซซ่า
ยอมรับสภาพ เลยนั่งเศร้าปานหมา สิจับอ้ายไปโผดไว้ไส (กะไปโลดหล่า)
ฮักกะส่วนของฮัก เบิดฮักแล้วกะถิ่มกันไป จบแบบใด๋กะได้ อ้ายสิเจ็บเองดอก
ยอมรับสภาพ เลยนั่งเศร้าปานหมา สิจับอ้ายไปโผดไว้ไส กะตามใจเจ้าโลดเด้อ
Advertisment
